İMALATHANEM VE BEN

Konu: İMALATHANEM VE BEN C.tesi Eyl. 20, 2008 4:04 pm

İMALATHANEM VE BEN

Zübeyde KARAKULAK
zubeydekarakulak@hotmail.com

İşte başlıyorum hayatın bana neler getireceğini nelerle karşılaşacağını öğreneceğim; on yedi yaşımda başlamıştım iş hayatına ilk iş görüşmemi hatırladım bir an ilk denemede atılmıştım hayata ve bırakmıştım kendimi hayatın akışına…

Birçok yerde çalışmıştım imalatçıydım usta olmuştum çalıştığım yerlerde planlar yapıyor artık kendi yerimi açmak kendi fabrikamı kurmak istiyordum…

İnanıyordum, başaracağıma güveniyordum arkadaş ortamımda genişti bir telefon yeterdi biliyordum kararımı vermiştim artık işletip kazanacak ve kazandıracaktım. Tek istediğim başarmaktı. Korkmuyordum kaybetmekten…

Kiralamıştık küçük bir yer başlamıştık artık önce makinelerin siparişini verdim. On beş yirmi adet makine getirttirmiştim, dizmiştim kendi ellerimle bir tarafta da kesim hanenin yeri hazırlanıyordu. Otuz kişiyle başladık çalışmaya siparişte almıştım bir hafta önceden sıfırdan başlamıştık düzenli ve takipli çalışıyordum işler çoğalınca personelleri arttırdık burası küçük geliyordu yer değiştirmenin zamanı gelmişti artık...

Büyük bir yer tuttuk iki katlı kocaman imalathanesi, sadece yurtiçi değil yurtdışı çalışmalarımızı da ilerletmiştik. İmalat müdürüyüm imalathaneden sorumlu personellerle ilgileniyordum…

Bazen sıkıntılı günler geçirdik zamanında yetiştiremediğimiz malın ücretini geç aldığımız günler oluyordu. Geç ödemeler yapmaya başlamıştık, bir anda bozulmuştu dengemiz çalışanlarımız azalmaya başlamış personellerin beklemekten sabrı kalmamış durumuna gelmişti. Kaybediyordum makine öğrettiğim emek verdiğim elemanlarımı oysa ne zorluklar vermişlerdi iyi günde kötü günde iki sene beraber yol kat etmiştik onlarla şimdi gidiyorlar arkalarına bakmadan…

İnanıyordum düzeleceğine biraz sıkıntılı günler geçiriyorduk biliyorum ama pes etmiyordum çünkü kaybetmek için girmemiştim bu yolda kazanmak ve başarmak vardı…

İstememiştik böyle olmasını her firmada yaşanan sıkıntılardı…
Hayat iniş çıkışlardan ibarettir bazen inersin bazen çıkarsın…

Zordu sorumluluk sahibi olmak zordu onca kişiye laf anlatmak ve uygulamak, tek işim sabırdı sabretmekti çünkü kendim seçmiştim bu mesleği…

Bir gömlek tekstiliydi benimkisi çizgili, kareli, puanlı, kot ve düz desenlerden ibaretti. Kesilmesi dikilmesi özenle ve dikkatli bir şekilde yapılır zarif bir ütülemeden sonra paketlemeye alınır, kolilere düzenli bir şekilde yerleştirilir daha sonra firmasına gönderilirdi.

Seviyordum bu işi eğlence veriyordu bana özenle yapıyordum biliyorum herkes farkında çalışanlarım benim titizliğimi biliyorlardı hata kabul etmiyordum her şeyin en iyisini olmasını istiyordum, titizlik ve çok çalışmada yeterli gelmedi daha öğreneceğim çok şey vardı kaybetmemek için. İş yerim kapandı ama ben çok şeyler öğrendim yaşam budur kaybettiklerimizden bile bir şey öğreniyoruz…